ดังนั้น ช่วยๆ กันภูมิใจและอวยความเป็นดินแดนแห่งความสุขของประเทศเราก็จะดีนะคะ อย่างน้อยก็เป็นขวัญและกำลังใจกับธุรกิจภาคบริการทั้งหลายที่เกี่ยวเนื่องกับนักท่องเที่ยวจากต่างประเทศ อีกทั้งจะเป็นสิ่งกระตุ้นเตือนว่า เราต้องช่วยกันรักษาวัฒนธรรมอันดีงาม และทะนุบำรุงสถานที่ท่องเที่ยวของเราให้ดีเลิศประเสริฐศรีเข้าไว้ ทั้งนี้เพื่อธุรกิจการท่องเที่ยวที่ยั่งยืนตลอดไป
อีกสิ่งหนึ่งที่มนุษย์ป้าขออวยการบริหารจัดการเพื่อต้อนรับนักท่องเที่ยวของไทยแลนด์ ก็คือ ระบบในการอำนวยความสะดวกภายในสนามบินค่ะ เพราะมนุษย์ป้าเพิ่งกลับจากปีนัง ประเทศเพื่อนบ้านใกล้ๆ นี่เอง ขอบอกว่า..สอบตก!! สำหรับเจ้าหน้าที่ของสายการบินบริษัทชื่อดังที่นั่น
ปล่อยให้ผู้โดยสารเดากันเองว่า ที่เข้าคิวนั้นใช่หรือเปล่า เท่านั้นยังไม่พอ ยังมีแถวที่ให้คนแทรกคิวข้ามหน้าข้ามตาคนที่เขาเข้าคิวรอแทบแย่แบบหน้าตาเฉย เพียงเพราะเขาสามารถพูดภาษาท้องถิ่นได้ อีกทั้งทำงานได้ช้ามากกกกก ขนาดถึงขั้นใช้เวลามากกว่า 30 นาทีกว่าจะติดแท็กกระเป๋าให้ผ่านสายพานไปได้
ยัง..ยังไม่พอ ผ่านเข้าไปในส่วนของการตรวจสัมภาระ ผ่านเครื่องเอกซเรย์ ปรากฏว่า ถาดที่จะให้ใส่สิ่งของ มีไม่ถึง 10 อัน เรียกว่าผู้โดยสารต้องคอยชะเง้อ แย่งชิงกันราวกับเป็นของมีค่า ทั้่งนี้เพราะต้องแข่งกับเวลาที่เสียไป จนได้เวลาจะขึ้นเครื่องนั่นแหละ
บอกตรงๆ เห็นแล้วคิดถึงบ้านเรามากๆ เรียกว่า สนามบินเล็กๆ อย่างนครศรีธรรมราช ขอนแก่น สุโขทัย ของเราดีกว่าสนามบินนานาชาติบางแห่งเสียอีกนะ
สรุปว่า รักเมืองไทยค่ะ.
‘ป้าเอง’
